Bir konu veya durumla ilgili, belirlediğimiz amaç ve hedefimizi, zaman içinde yapma isteğimiz ve iştahımız yok mu oldu? Bir anda, bizi heyecanlandıran duygu ve düşüncelerimizi kaybetmek, ümitsizlik mi yarattı? Konu veya durum ile ilgili biriktirdiğiniz deneyim, bir anda içinde bulunduğumuz durumun getirdiği şartlarla motivasyonumuzu ve isteğimizi mi köreltti? Durum değişikliği; bizi sinsice korkutuyor mu?
İşte tüm bu ve benzeri sebeplerden dolayı, ilk günkü heyecanımızı duymuyor olabiliriz.
Aslında; bu zamana kadar, öğrendiğimiz veya edindiğimiz bilgi birikimini başka şartlarda farkında olmadan, değerlendiririz. Bunları nasıl yaptığımızı bile anlamadan kendiliğinden yapıveririz. İşte beynimiz ve öğrenmiş olduğumuz deneyimlerimizin koordinasyonu bize mucizevî anlar yaşatabilir. Hedefimiz değişmemiştir. Sadece içinde bulunduğumuz durum; hedef yolumuzu ve yolu bulmak için önceliklerimizin şeklini değiştirmiştir. Biz buna “strateji ve eylem planımızın yol değişikliği” diyoruz. Değişiklik, bizde ilk günkü heyecanı yaratmasa da; dinlenmemize, sağlıklı düşünmemize, ilişkilerde ifade ve iletişim şekillerinin gözden geçirilmesine, zamanı değerlendirmemize yardımcı oluyor olabilir.
Sonuç olarak: hedefimiz; isteğimiz veya beklentimiz şeklinde gerçekleşmese de, ona farklı yollardan ulaşacağımız başka bir güzergâh vardır. Sebat ettiğimizde de, hedefimize ulaşırız. Sadece, farklı sonuçlarla. Dış dünya da, bizim için çalıştığını bize gösterecek hediyelerle cevap verir. Büyük çerçeveden bakmaya, bizim dışımızda gerçekleşen olasılıklar bütünü olabileceğini hatırlayalım. İhtimalimiz dahilinde olmayan, tahmin bile edemeyeceğimiz tesadüflerin hayatımıza etki edeceğine açık olalım. Kapalı bir kapıdan içeri kimse giremez. İhtimaller ve Ümitlerde!
