Fem Güçlütürk

Kişisel gelişimin ucu kaçtığı şu yıllarda duymadığım akım, dinlemediğim seminer, okumadığım guru kalmadığı gibi sevgi yumağı kucaklaşmalarından hırpalanarak çıkanlardan, arabasını satan bilgelerden çekmediğim de kalmadı denebilir. Kiminden mühtiş faydalandım, kimine ise gülüp geçtim.

Ama hep yaşamın amacının insanın kendini araması ve hiç bulamayacağını bildiği halde her yeni güne şükrederek zihin beden ruh dengesi yerinde başlaması olduğunu düşündüm. Bir nefeslik dünyada yaşamın ancak sevgiyle güzelleşebileceğine inandım.

Yine olanı biteni sorgulamakta, kendi hayatımla ilgili bir yol ayrımına yaklaşmakta ve fakat hangi yöne gideceğime dair en ufak bir fikrim olmadığı bir anda, tabii ki tesadüf değil, karşıma Pelin, daha doğrusu kitabı çıktı. Ne tasarımı, ne yazım tadı değil özü idi beni itekleyen. Sağda solda, onda bunda aradığım yönümü onca zaman bulamamışken kitabın ortalarına doğru aslında yıllarca gözümün önünde duran ve demek ki bu “uyanma” anını bekleyen yeni yönümü de elimle koymuş gibi buldum. Benim için bu bir mucizedir. Ve tabii  kitabı bitirdiğimde tam olarak bir iç kaynaması hissettim. Hani içinizdeki dinamonun çalışmasıyla oluşan yerinde duramama hali, coşkunun damarlardan dışarı fırlama durumu, aşıkken hissedilen ekstra enerji.

Pelin ( bu durumda kitaptaki danışmanım), elimden tuttu, yeni yolumda önüme çıkacağını bildiği korkulara karşı vakitlice uyardı, hazırladı, cesaret verdi ve arkamdan hafifçe iteledi. Hakikaten yeni yolumda heyecanla ama titrek adımlarla ilerlerken uyardıkları da bir bir farklı kılıklarda ama şeytan gibi çıktılar karşıma. Korkular!.

Pabuç bırakmadım, yürüyorum. Beni bu yola hazırladığı için kitaba, kitap yazmakla kalmayıp  yaşam koçluğu yapan Pelin’e, beni Pelin’e ulaştıran Sinan’a ve kendi hayatımın kaptanı olmayı hep seçtiğim, yeni keşifler için de okyanuslara açılmaya cesaret ettiğim için kendime teşekkür ediyorum.

Darısı başınıza.

Fem Güçlütürk